امتیاز : -33

دنيای دوست داشتنی ‌كودكان1

اهميت بازی3

رشد اجتماعی كودك3

بازی و رشد عاطفی كودك3

اهميت شروع ورزش از دوران کودکی4

1- اهميت شروع ورزش از دوران کودکی4

۲- نقش ورزش در رشد مناسب جسمی کودکان4

۳- نقش ورزش در رشد روانی کودکان5

۴- تأثير ورزش در روند يادگيری کودکان5

۵- ويژگيهای ورزش کودکان5

۶- نقش مادران در تشويق کودکان به ورزش6

۷- نقش مربيان مهدکودک در ورزش کودکان6

۸- آموزش نرمشهای مناسب و بازيهای ورزشی در سنين کودکی6

بازی در کودکان7

اهمیت بازی7

شرکت در بازیهای کودکان8

انواع بازی در کودکان9

چه نوع بازیهای مناسب کودک است؟9

نقش بازی در رشد كودك9

ارزش‌های بازی :10

نقش همبازی ها در رشد شخصيت کودک11

تحلیلی بر بازی کودکان13

بازی شغل کودکان است14

بازی‌های کودکان را به بازی نگيريم16

انواع بازی17

ردپای زندگی مدرن در بازی کودکان18

کودک و بازی19

بازی كودك جدی است22

کودک، بازی و مزه زندگی25

انواع بازی های کودکان شامل انواع متعددی است؛26

بازی های پرجنب وجوش26

بازی های اکتشافاتی و دستی26

بازی های تقلیدی27

بازی های ساختنی27

بازی های نمایشی27

بازی های با قاعده27

بازی های خیالی27

كودك، بازی، خلاقیت28

الفبای رشد خلاقیت كودكان از طریق بازی28

كامپیوتر، اسباب‌بازی جدید كودكان29

جست‌وخیز بهترین بازی29

الفبای خلاقیت30

اسباب بازی های خانگی به كودك خلاقیت می دهد31

«کتاب بازی» را به کودک یاد دهید!33

منابع و ماخذ36

 

 

دنيای‌ دوست داشتنی ‌كودكان

هر فرد براي رشد ذهني و اجتماعي خود نيازمند انديشه و تفكر است كه بازي خمير مايه اين تفكر و انديشه را مي‌سازد. بنابراين بازي هرچه گسترده‌تر، پيچيده‌تر و اجتماعي‌تر باشد كودك از مصونيت رواني بيشتري برخوردار مي‌شود.كشف دنياي اطراف بخش ديگري از فلسفه بازي است كه كودك حس كنجكاوي خود را از اين طريق ارضاء مي‌كند.

بازي، تن و روان كودك را واكسينه مي‌كند و مسئوليت‌هاي اجتماعي و اقتصادي را كه در آينده بايد به دوش بكشد به او مي‌آموزد و چه زيباست اين سخن كه« بازي زندگي كودك نيست، تمامي زندگي كودك بازي است.»

بازي با سرشت كودك عجين است و يكي از نيازهاي طبيعي او به شمار مي‌رود. بازي بزرگترين سرگرمي كودك به ويژه در سال‌هاي پيش دبستاني و دبستاني مي‌باشد؛ با آنكه ميل به بازي در سنين بالا رو به كاهش مي‌گذارد و كارهاي مهمي جاي آن را مي‌گيرد ولي به اعتقاد برخي از روان شناسان تا سال‌هاي پايان عمر نيز ميل به بازي در انسان وجود دارد. ديدگاه 5كارشناس را با هم مرور مي‌كنيم.

شايد كودك دليل بازي كردن خود را نداند و نتواند براي آن علتي بيان كند، ولي با اين همه نمي‌تواند از بازي كردن دست بردارد .به نظر رفتارشناسان و روان‌شناسان كودك، همان‌طور كه كودك نياز به آب و هوا دارد نياز به بازي و سرگرمي نيز دارد. اودر جريان بازي موقعيتي مي‌يابد تا اعتقادات و احساسات و همچنين مشكلات خود را پيدا كرده و مهارت‌هاي زندگي‌اش را از اين طريق بياموزد.

رابرت اويت مي‌گويد: ساعات زيادي را كه كودكان صرف بازي مي‌كنند نمي‌توان به هيچ وجه تلف شده تلقي نمود. بازي ممكن است شادي‌بخش باشد ولي در دوران كودكي يا كار جدي محسوب مي‌شود و در اظهارنظري ديگر ويليام استرن معتقد است، بازي غريزه‌اي براي رشد و نمو استعدادها يا تمرين مقدماتي براي اعمال آتي است.

امروزه متاسفانه برخي از بزرگترها (پدران،‌مادران، معلمان و مربيان) به اهميت و فلسفه بازي پي نبرده‌اند. آنان كودكان را از بازي و فعاليت‌هاي بدني منع مي‌كنند و بر اين تصورند اگر كودك در گوشه‌اي آرام بنشيند و در سكوت به سر ببرد براي آنها مفيدتر و پسنديده‌تر است، همچنين بر اين اعتقادند كه ديگران فرزندان‌شان را با ادب و با تربيت قلمداد مي‌كنند و فراموش كرده‌اند كه ثابت شده است كودكاني كه به اندازه و به درستي بازي نمي‌كنند از رشد ذهني مناسب بي‌بهره مانده و در بزرگسالي نيز افرادي منزوي، گوشه‌گير و افسرده خواهند شد.

كودك با بازي بزرگ مي‌شود،‌تحول مي‌يابد و به سمت كمال جسمي و عقلي و احساسي قدم برمي‌دارد در اين تكامل ممكن است از چشم پدر و مادر و نزديكان دور بماند اما از ديد روان‌شناسان و محققان به ويژه آنان كه براي معرفت روح و روان كودك در تلاشند دور نمانده است.

 بازي همسان با ساير پديده‌ها ابعاد و جنبه‌هاي وسيعي را در برمي‌گيرد، گوناگوني اين ابعاد باعث شده تا تعاريفي متعدد از دنياي بازي كودكان توسط كارشناسان، محققان و روان‌شناسان ارائه شود كه هر يك بازي را از ديدگاه خاص خود مورد ارزيابي قرار مي‌دهند.

 اسپنسر بازي را انگيزه مصرف بي‌هدف انرژي زيادي بدن مي‌داند. او عقيده دارد بدن داراي مقداري انرژي اضافه است كه به صورت فعاليت‌هاي هدف‌دار يعني كار يا فعاليت‌هاي بدون هدف يعني «بازي» مصرف مي‌شود.

گروس عقيده دارد بازي نوعي آمادگي كودك براي فعاليت‌هايي است كه بايد در آينده به عهده بگيرد و البته خود از اين آمادگي چندان آگاه نيست، به طور مثال دختر كوچكي كه به عروسك بازي علاقه وافري دارد به صورت غير عمدي خود را آماده مي‌كند تا در بزرگي از كودك پرستاري نمايد.

پستالوزي نيز معتقد است كه بازي از طريق درگيري‌ها، سرگرمي‌ها، كوشش‌ها و فعاليت‌هاي لازم به زندگي فرد كمك كرده و از اين طريق انسجامي ميان روح و جسم برقرار مي‌كند. 

 

اهميت بازی

اهميت بازي همانند موضوعات خاص و ديدگاه‌هاي متفاوت از نظر اسلام پنهان نمانده و توجه خاصي به بازي كودكان مبذول داشته است، اسلام صراحتا دستور مي‌دهد كه كودكان را تا 7سالگي آزاد بگذاريد تا بازي كنند.

اسلام نيز به پدران و مادران نيز توصيه مي‌كند همه امكانات لازم را جهت بازي كردن كودكان فراهم آورند و در هر موقعيت و مقام اجتماعي كه هستند زماني را براي بازي با فرزندان اختصاص دهند و هرگز تصور نكنند كه در صورت بازي با فرزندانشان اقتدار يا متانت آن‌ها خدشه‌دار يا كاسته خواهد شد يا به عبارتي «سبك خواهند شد.»

كودكان با جنبه‌هاي مختلف جسمي، روحي و رواني پا به عرصه حيات مي‌گذارند و با توجه به اين تفاوت‌ها بازي‌هاي گوناگوني را تجربه مي‌كنند، عواملي كه در انتخاب نوع بازي كودكان دخالت دارند عبارتند از: تفاوت‌هاي فردي، ميزان سلامتي، سطح رشد جسمي- حركتي، بهره‌هوشي، جنسيت، خلاقيت، فرهنگ خانواده، و موقعيت‌هاي جغرافيايي محل سكونت كه برهمين اساس بازي به انواع گوناگون تقسيم مي‌شود. 

 

رشد اجتماعی كودك

1 – ارتباط كودك با محيط بيرون را تقويت و تثبيت مي‌كند. 

2 – موجب شكوفايي استعدادهاي نهفته و بروز خلاقيت مي‌شود. 

3 – كودكان رعايت اصول و مقررات پيرامون خود را ياد مي‌گيرند 

4 – همانند سازي با بزرگسالان را مي‌آموزد.

5 – با مفهوم سلسله مراتب آشنا شده و آن را رعايت مي‌كند.

6 – شكست و پيروزي و همچنين رقابت را به طور واقعي تجربه مي‌كند.

 

بازی و رشد عاطفی كودك

1 – رفتارهاي هوشمندانه كودك را تقويت و كنترل مي‌كند.

2 – موجب تقويت يادگيري زبان در كودك مي‌شود. 

3 – در رشد هوشي درك بسيار موثر است.

4 – زمينه مناسبي را جهت تفكر كودك فراهم مي‌كند. 

 

كودكان اغلب به خاطر لذت و سرگرمي به بازي مي‌پردازند و از طريق اين نوع بازي‌هاست كه به‌گونه‌اي دلخواه به اخذ معلومات و درك مطالب تازه مي‌رسند و به تجديد نظر، اصلاح، و توسعه تجربيات و كسب مهارت‌ها نائل مي‌شوند و از اين طريق خود را براي زندگي واقعي آماده مي‌كنند. هرگز نبايد فراموش كنيم كه كودكان ما با بازي متولد مي‌شوند، همراه بازي زندگي مي‌كنند، و نيك بدانيم زندگي آنها همه بازي‌ است و بس.

 

اهميت شروع ورزش از دوران کودکی

1- اهميت شروع ورزش از دوران کودکی 

اکثر تحقيقات اثر فعاليت فيزيکي ر ا در افراد بالغ بررسي کرده اند و کمتر به موضوع کودکان پرداخته اند . در صورتيکه اثرات فعاليت فيزيکي در دوران کودکي همانند بزرگسالي است . کودکان به فعاليت نياز دارند تا از ان طريق ابراز وجود کنند ، مهارتهايي را بياموزند تا بر احساس اعتماد به نفس و شايستگي هاي اجتماعي خويش بيفزايند و با انجام مهارتهاي گوناگون حرکتي و بدني شالوده زندگي فعال بزرگسالي خود را پي ريزي کنند . بريزند و بنابر اهميت اين موضوع کشورهاي پيشرفته جهان معتقدند که پايه هاي اصلي يادگيري و شخصيت و افراد در دوران کودکي شکل مي گيرد و حرکت و فعاليتهاي بدني و ورزش به عنوان يک نياز اسامي براي بهزيستي افراد بشري و جوامع علمي پذيرفته شده است . 

 

۲- نقش ورزش در رشد مناسب جسمی کودکان 

کودک در ابتدا به علت ناتواني ، متکي به ديگران است اما در او امکان رشد وجود دارد ، تغيير وضعيت او از بي تعادلي و ناتواني به سوي استقلال عملي بسيار کند است و در طول مراحل صورت مي گيرد و رشد دستگاه عصبي و عضلات و شکل گيري آنها با گذشت زمان تکامل مي يابد وقتي کودک بياموزد چگونه دستورالعمل ها و قوانين را اجرا کند با ديگران چگونه همکاري کند ، چگونه نوبت را رعايت کرده و يا از قوانين اطاعت کند و به چه ترتيب با ديگران تشريک مساعي نمايد . همگي قواعد اجتماعي و قوانيني هستند که کودک فقط به هنگام بازي و ورزش آنها را فرا مي گيرد ، از طريق ورزش کردن است که کودک خلاقيت ها و مهارت ها و توانمندي هاي جسمي لازم را در زندگي اش تقويت مي کند و بزرگ مي شود . 

 

۳- نقش ورزش در رشد روانی کودکان

يکي از متمايزترين جنبه هاي حيات معنوي هر فرد شخصيت او مي باشد و يکي از گستره ترين عقايد اين است که ورزش از راههاي گوناگون در روحيه و شخصيت ورزشکاران اثر مثبت مي گذارد تلاش و کوشش کودکان براي به دست آوردن موفقيت ورزشي اعتماد به نفس او را بالا مي برد و چون ورزش هميشه با پيروزي قرين نيست کودکان با اين واقعيت از زندگي آشنا مي شوند و مي فهمند که هميشه نمي توان در هر شرايطي پيروز بود بلکه شکست هم واقعيتي است که بايد آن را شناخت و تحمل پذيرش آن را داشت و همين الگوهاي حرکتي و مهارتي در سنين کودکي زمينه ساز اصلي رشد در ابعاد رواني و معنوي است . 

 

۴- تأثير ورزش در روند يادگيری کودکان 

بازي و ورزش لذت اصلي دوران کودکي است و در عين حال اين اولين راهي است که کودک به کمک ان در مورد خودش ، ديگران و دنياي اطرافش مي آموزد و بسياري از دانشمندان علوم تربيتي و تربيت بدني معتقدند که پايه هاي اصلي يادگيري از حرکت آغاز مي شود و تربيت بدني را تعليم و تربيت کل انسان از طريق بدن مي دانند اما تحليلي وجود ندارد که روشن کند کودکان چگونه يک مهارت را مي آموزند . از آنجائيکه خصوصيات بارز کودکان عضلات ضعيف ، قدرت تمرکز پايين ، حرکات و حالات بچه گانه و انعطاف پذيري خوب مي باشد ، حوزه تخصص کودک چندان محدود و روشن نيست ، ورزش براي اين گروه بايد بيشتر جنبه بازي و سرگرمي داشته باشد هر کودکي ممکن است ساعتها در حياط بازي کند بدون آنکه مشکل خاصي بر او عارض شود ولي وقتي تمرينات سازمان يافته انجام دهد دچار انواع دردهاي زانو ، ساق پا ، پشت پا و .... مي شود .

  گزارش تخلف  |  افزودن به فایل های من | sam200 | تاریخ ارسال : 24 /02 /1395

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.