جهت استفاده بهتر از گوگل کروم استفاده نمایید.
این فایل با فرمت ورد می باشد و قابل ویرایش است.
فهرست مطالب
مقدمه 1
هوا و هواشناسی 2
هوا چیست؟ 3
نحوه طبقه بندی ابرها 10
شرح و توصيف انواع ابر ها 10
پديده های خاص حاصل از ابرها 11
ابر توليد كننده تورنادو 12
واتر اسپات 13
كانتريل 13
طوفان حاصل از كولاك برف 14
طوفان گرد و خاك 14
ابرهاي قابل ملاحظه از نقطه نظر پرواز 15
ابرهاي سيروفورم 15
ابرهاي جوششي 15
ابرهاي پوششي 15
توضيحات لازم درباره 9نوع ابر قابل ملاحظه ا ز نقطه نظر هوانوردي 16
1- ابر سيروس 16
2- ابر سيرواستراتوس 16
3- ابر سيركومولوس 17
4- ابر آلتوكومولوس 17
5- ابراستراتوس 18
6- ابر استراتو كومولوس 18
7- ابر كومولونيمبوس 19
پايداری جو و ابر 20
جريانات عمودي هوا در نتيجه 22
حركت عمودي هوا در نتيجه عمل حرارتي 22
حركت عمودي هوا در اثر عمل مكانيكي كه به صورت اورو گرافيك 22
حركت عمودي هوا در اثر همگرايي محيط 22
كاهش دما باارتفاع در حالت آدياباتيك خشك 23
كاهش دما باارتفاع د رمرحله آدياتيكي مرطوب 24
پايداري مطلق 24
ناپايداري مطلق 25
پايداريمشروط 25
بارانسنج 26
آشنايي با ماهواره هاي هواشناسي 28
نمسنج یا هایگرامتر 29
فشار هوا 30
مراكز فشار 30
جبهه قطبي 31
جبهه گرم 32
جبهه سرد 33
خطوط همفشار 36
پیشبینی هوا 37
منبع : 37
مقدمه
زندگی افراد ملل، چه آنها كه پیشرفته محسوب میشوند و چه آنها كه در حال رشد و توسعه هستند و یا در توحش و بربریت بسر میبرند و روزگار میگذرانند، محكوم عوامل محیطی است كه آنان را احاطه كرده است.
برف و باران و باد و طوفان و رعد و برق میدان محدودی در كرۀ زمین نمیشناسند و هرجا كه عوامل وجودی آن ایجاد گردد با بروز خسارات و تلفاتی هویدا میگردند و كودك، جوان، پیر، زن، مرد، كهنه و نو برای آنها یكسان است.
اما انسان كه قادر است بر تمام عوامل طبیعی دست یابد و از رموز خلقتشان برای استفادۀ خود آگاه گردد میخواهد از اثرات وخیم یك طوفان یا ریزش باران به منظور استفاده و یا دفع خطرات آن آگاه شود تا از منافعش استفاده كند و از مضارش در امان باشد. از این رو علم هواشناسی بهوجود آمده است و امروزه با استفاده از این علم خسارات بهحداقل میرسد و برنامههای آبادانی تدوین میگردد زیرا هواشناسی فرماندۀ تحرك یك جامعه بهشمار میآید و او است كه با قاطعیت در آسمان و زمین و دریا بشر را به حركت یا توقف و یا اختفا وامیدارد.
هوا و هواشناسی
در قدیمترین ادوار زندگی، بشر با عوامل طبیعی در پیكار و ستیز بود و چون در این كشاكش ظفری نمییافت و مأیوس میگردید آنرا خشم خدایان میدانست.
ناآگاهی مردم ازمنۀ قدیم از باران و باد و طوفان و نظایر آن سبب شد تا برای هر عامل طبیعی خدایی خلق شود و در هر اقلیمی فراخور آن محیط بت هایی تراشیده شد و ربهالنوعی بهوجود آمد. پلوتن (خدای دریا) وستا (خدای آتش) و ده ها خدای دیگر.
اولین اقوامی كه دربارۀ شناسایی هوا و عوامل آن دستاندر كار بودهاند باید مردم جزایر دریای اژه و دریای مدیترانه را دانست و به دنبال آن دریانوردان كارتاژ و دریای شمال دربارۀ مسیر باد و مواقع طوفانی و جریانات دریایی و حوادث جوی تجربههایی اندوختند. اصولاً ملوانان به علت نوع كار خود مجبور بودند كه از استادان و پیشكسوتان خویش امور دریاداری را كه قسمت مهم آن شناخت عوامل آسمانی بود بیاموزند، در این خصوص حق بزرگی در امر هواشناسی بر گردن ما دارند.
ادموند هالی اولین شخصی است كه به سال 1688 نقشهای از مسیر بادهای ترید (Trade) شمال شرقی و ترید جنوب شرقی تهیه كرد و آنرا بهطبع رساند. گرچه این نقشه كاملاً ابتدایی و خلاصه بود ولی میشود هالی را اولین طراح نقشههای اقلیمی و پیشقدم علم هواشناسی دانست. پیشرفت اصلی هواشناسی را باید در حقیقت پس از اختراع تلگراف در سال 1849 دانست چه بعد از آن امكان داشت به موقع و سریع اتفاقات و پیشآمدهای جوی را برای مراكز هواشناسی فرستاد و مورد استفاده قرار داد. هواشناسی چنانكه بعداً گفته خواهد شد كاری نیست كه یك كشور یا یك منطقه به تنهایی انجام بدهد و تا تمام كشورها با هم همكاری لازم را بهعمل نیاورند نتیجهای حاصل نخواهد شد. دو كشوری كه در این راه پیشقدم شدند انگلیس و فرانسه بودند كه در اواسط قرن نوزدهم اخبار مربوط به هوا را با یكدیگر مبادله نمودند و بعدها كشور اسپانیا و دولتهای سوئد، آلمان و بهتدریج سایر ملل اروپایی و امریكای شمالی در امر هواشناسی با یكدیگر تماس و ارتباط برقرار كردند. امروزه در اروپا بیش از 600 ایستگاه مهم هواشناسی مشغول كار است و در هر 24 ساعت 4 بار اتفاقات و حوادث و احتمالات جوی را بازگو و پیشبینی نموده و از فرستندههای خود بهخارج جهت اطلاع دیگران مخابره میكنند.
آنچه هواشناس و علم هواشناسی با آن سروكار دارد دنیایی است بیرنگ و اقیانوسی است بیانتها كه گرداگرد كرۀ ارض را فراگرفته و خارج شدن از آن كاری است بس مشگل و دشوار و شناختن رموز آن علمی است بس پیچیده و پر از استثناء که ما آنرا بیدردسر در سه حرف تلفظ میكنیم «هوا».
هوا چیست؟
جو (اتموسفر Atmosphere) یا هوایی كه در هر 24 ساعت ما آنرا 21600 بار تنفس میكنیم سراسر كرۀ زمین را فرا گرفته است و ادامۀ حیات هیچ موجود زندهای بدون آن ممكن نیست. ارتفاع جو را تا 400 كیلومتر میتوان بهحساب آورد اما برخی آثار جوی و ارتعاشات نوری باعث شده است كه تا 1000 كیلومتری هم بشود وجود هوا را تخمین زد (وجود هوا هیچگاه یكمرتبه قطع نمیگردد آنقدر از غلظت آن كاسته میشود تا بهجایی كه دیگر هوا خاصیت اصلی خود را از دست میدهد. بدین لحاظ برای آن مرز مشخصی نمیتوان تعیین كرد) تركیبات هوا در مجاورت زمین تا ارتفاع 20 كیلومتری تقریباً ثابت است و برای اولین بار در نیمۀ دوم قرن هیجدهم لاووزایه دانشمند و شیمیدان معروف فرانسوی ثابــــت كــرد كــه هوا از 78% آزت و 21% اكسیژن و ٩ / ٠(نُه دهم) آرگون و چند گاز دیگر و مقداری بخار آب تشكیل شده است.
عناصری كه تركیبات فوق را تكمیل میكنند عبارتند از: گاز كربنیك، هیدروژن، آرگون، نئون، هلیوم، گریپتون و گزنون كه مجموعاً 1% تركیبات هوا را تشكیل میدهند. هریك از عناصر فوق نقشهای مهمی در حفظ و حراست كرۀ ارض بهعهده دارد كه بحث در آن از حوصلۀ مقاله ما خارج است.
هر قدر از سطح زمین بالاتر رویم در ازاء هر 100 متر هوای معمولی حدود یك درجه از حرارت هوا كاسته میشود. این حالت فقط تا ارتفاع 30 كیلومتری زمین ادامه دارد و در این ارتفاع درجۀ حرارت به 50 درجه زیر صفر میرسد از این پس گاهی درجۀ حرارت بالا آمده و زمانی باز به زیر صفر میرود.