جهت استفاده بهتر از گوگل کروم استفاده نمایید.
مقاله آشنایی با گیاه داروئی آویشن
این مقاله با فرمت WORD بوده و آماده پرینت میباشد
آويشن يكي از قديمي ترين گياهان دارويي و ادويه اي است. به طوري كه مصريان و يونانيان باستان از آويشن براي درمان بيماري هاي خود استفاده مي كردند. به علت خواص ضدباكتريايي، ضد قارچي و ضد انگلي اسانس آويشن، اين گياه از قرن 16 رسماً به عنوان يك گياه دارويي معرفي شد و در تمامي فارماكوپه هاي معتبر خواص درماني آن مورد تاييد قرار گرفت.
نيومن در سال 1725، ماده موثره اين گياه را كشف كرد و آن را كافور آويشن ناميد و دانشمند ديگري به نام لالماند در سال 1853، اين ماده را تيمول نام گذاشت. از اين زمان به بعد، بررسي هاي زيادي بر روي اثر درماني اين گياه به عمل آمد و از آن در معالجه بيماري هاي مختلف استفاده شد.
آويشن يكي از گياهان مهم تجاري است كه در برخي از كشورها از جمله مجارستان از نظر صادراتي ارزش خاصي دارد. به طوري كه ساليانه معادل 20 تن آويشن به ارزش 60 هزار دلار از مجارستان به ساير كشورهاي اروپايي صادر مي شود. اسپانيا و فرانسه نيز تهيه كنندگان آويشن براي آمريكا هستند.
در حال حاضر آويشن در سطوح وسيعي در كشورهاي اسپانيا، آلمان، فرانسه، پرتغال، امريكا، چك اسلواكي، مجارستان و شمال افريقا كشت مي شود.
آويشن گياهي خشبي و چند ساله است. منشأ آن نواحي مديترانه گزارش شده و در جنوب اروپا در سطوح وسيعي مي رويد. اين گياه در نواحي نيمه خشك زلاندنو در سطح زيادي مشاهده مي شود.
ريشه مستقيم، كم و بيش چوبي و انشعاب هاي فراواني دارد. ساقه مستقيم، چهار گوش و ارتفاع آن متفاوت بوده و بين 20 تا 50 سانتي متر يافت مي شود كه به شرايط اقليمي محل رويش آن بستگي دارد. پايين ساقه چوبي است در حالي كه قسمت هاي فوقاني آن سبز رنگ بوده و انشعاب هاي فراواني دارد. با گذشت سن گياه، بر تعداد انشعاب هاي ساقه اضافه مي شود و گياه بسيار انبوه و بر پشت به نظر مي رسد.
برگ ها كوچك، متقابل و كم و بيش نيزه اي شكل و بدون نوك و دمبرگ هستند. برگ ها پوشيده از كرك هاي خاكستري رنگ و حاوي اسانس است گل ها كوچك، نر ماده و به رنگ هاي سفيد، صورتي يا ارغواني مشاهده مي شوند. گل ها به صورت مجتمع در قسمت هاي فوقاني ساقه هايي كه از بغل برگ ها خارج مي شوند، به طور مجتمع پديدار مي شوند. كاسه گل داراي دو لبه كاملاً مشخص است. لبه بالايي داراي سه دندانه و كوتاه و نسبتاً پهن و لبه پاييني از دو دندانه بلند و باريك كاملاً مشخص تشكيل شده است. كاسه گل پوشيده از كرك هاي غده اي حاوي اسانس است، گل ها از سال دوم رويش، اواسط ارديبهشت ظاهر مي شوند.