مقدمه

از قيمتي ترين سرمايه ها و ميراثهاي حيات آدمي «ادب» است. حتي بالاتر از ثروت و سرمايه است (ادب مرد، به ز دولت اوست).

در برخوردها چيزي به زيبايي و جذابيتادب نمي رسد، بايد آن را آموخت، به كار بست تا در واهي سالم و احترام آميز و پايدار ميان افراد حاكم شود. اما همين واژه متداول و مشهور گاهي تعريفي ناشناخته و حد و مرزي مبهم دارد.

سيره رفتاري پيامبر خدا آن بود كه به هر كه مي رسيد حتي كودكان ابتدا به او سلام مي كرد به خصوص در مورد سلام كردن به كودكان فرمود: پنج صفت است كه تا زنده ام آنها را نخواهم كرد، يكي هم سلام دادن به كودكان است تا پس از من «سنّت» گردد. اين خصلت خجسته ازاخلاق حسنه و روحيه پاك و تواضع او سرچشمه مي گرفت. اينها درست؛ ولي ادب اقتضا مي كند كه كوچك ترها به بزرگ ترها سلام كنند.

در حديث آمده است كه پيامبر اكرم (ص) فرمود:1. كوچك به بزرگ سلام كند. 2. يك نفر به دو نفر. 3. جمعيت كم به جمعيت فراوان. 4. سواره به پياده. 5. رهگذر بر كسي كه ايستاده است. 6. وايستاده بر كسي كه نشسته است، و البته اگر جز اين باشد نشان تواضع نخواهد بود! سلام را بايد آشكارا، بلند و با صداي رسا گفت. اگر سلام ديگري را جواب دهيد، اما آهسته و زير لب به گونه اي كه نفهمد و نشنود شايد پيش خودش فكر كند كه مسأله اي، خصومتي و... پيش آمده يا شما سر سنگين و متكبّر شده ايد كه حتي جوابش را هم نمي دهيد يا با دشواري و بي علاقگي جواب مي دهيد. راه جلوگيري از اين سوء تفاهم و بدگماني ها، رعايت همان دستور ديني در معاشرت ها است، يعني آشكارا سلام كردن.

گفتيم كه«مصافحه» هم «دوستي آور» ، «كدورت زدا» و «محبت آفرين» است. ما علاقه خود و صميميت را با دست دادن ابراز مي كنيم. برعكس اگر با كسي كدورت و دشمني داشته باشيم از دست دادن با او پرهيز مي كنيم. به همين خاطر اين دستور مقدس و پربركت اسلامي، در تحكيم رابطه هاي دوستي و اخوّت ثمربخش است. امام باقر (ع) فرمود: هر دو نفر مؤمني كه با هم دست بدهند دست خدا ميان دست آنان است و دست محبت الهي بيشتر با كسي است كه طرف مقابل را بيشتر دوست بدارد. و نيز امام صادق (ع) مي فرمايند.

هنگامي كه دو برادر ديني به هم مي رسند با هم دست مي دهند، خداوند با نظر رحمت به آنان مي نگرد و گناهانشان آن سان كه برگ درختان مي ريزد فرو مي ريزد تا آنكه آن دو از هم جدا شوند. در مواجهه دو نفر با يكديگر، پيش از هر سخن و عمل، دو صورت با هم روبرو مي شود. مواجهه انسان با هم و كيفيت اين رويارويي چهره ها، نقش عمده در نحوه گفتار و رفتار دارد و رمز گشايش قفل هاست. «خوشرويي» هم در نگاه مطرح است هم در لبخند. هم در گفتار آشكار مي شود هم در رفتار. چه بسا رابطه ها و دوستي هايي كه با «ترشرويي» و اخم كردن و عبوس شدن به هم خورده است. از امام باقر (ع) سخن بياوريم كه فرمود: «تبسّم الرّجل في وجه اخيه حسنه» لبخند انسان به چهره برادر ديني اش «حسنه» است.

تبسّم، مبدأ بسياري از آشنايي ها و زداينده بسياري از غم ها و كدورت هاست. برخورد با چهره باز با ديگران، آنان را آماده تر مي سازد تا دل به دوستي با شما بسپارند. به قول حافظ:

دايم گل اين بستان، شاداب نمي ماند                          درياب ضعيفان را در وقت توانايي!

• تاثیر شخصیت پدر ومادر بر فرزندان
• دانلود رايگان نمونه سوالات پيام نور درس معادلات دیفرانسیل نيمسال اول 93-92
• دانلود رايگان نمونه سوالات پيام نور درس روش های محاسبات عددی,محاسبات عددی نيمسال اول 93-92
• دانلود رايگان نمونه سوالات پيام نور درس ریاضی عمومی 1 نيمسال اول 93-92
• دانلود رايگان نمونه سوالات پيام نور درس ریاضی 2,ریاضی عمومی 2,ریاضی کاربردی 1 نيمسال اول 93-92
• دانلود رايگان نمونه سوالات پيام نور درس شیمی عمومی 1,شیمی1 نيمسال اول 93-92