مقدمه :

برای راه‌اندازی یك كافی‌نت پس از پیدا كردن یك مغازه مناسب و در دسترس و گرفتن مجوز‌های لازم باید تعدادی كامپیوتر خریداری نمود. اصلاً لازم نیست كه مونیتور فلات یا بزرگ تهیه كنیم. مونیتورها می‌توانند دست‌دوم و حتی مدل‌های قدیمی باشند...

 

یكی از شغل‌هایی كه این روزها نسبتاً باب شده است راه‌اندازی یك كافی‌نت درست و حسابی است.احتمالاً می‌دانید كه كافی‌نت محلی است كه در آن چندین دستگاه كامپیوتر متصل به اینترنت وجود دارد كه برای مراجعه‌كنندگان امكان استفاده از این خدمات را فراهم می‌كند. البته این روزها اغلب استفاده‌كنندگان از اینترنت معمولاً در خانه یا محل كارشان چنین امكانی را دارند و كمتر سراغ كافی‌نت می‌روند، هرچند كه با وجود همین وضعیت، مشتریان كافی‌نت‌ها نیز كم نیستند. 

البته گسترش كافی‌نت‌ها در شهر‌های كوچك بسیار زیادتر است. در عین حال فقط تهران وضعیت متفاوتی دارد كه تعداد كافی‌نت‌ها در آن كم است و به جز تهران در دیگر شهرها تقریباً در اغلب خیابان‌های مركزی شهر حداقل چند كافی‌نت شلوغ می‌توان پیدا كرد.

 

فصل اول 

کلیات

تاریخچه کافی نت :

تاريخچه پيدايش سيستم های رايانه ای

بشر تا کنون دست به اختراع وسايل گوناگونی زده است که کدام از آن ها به طريقی زندگی را برايش سهل و آسان کرده اند. روند تکامل هر يک از اين اختراعات تقريبا منحصر بفرد بوده است، اما در اين ميان عجيب ترين روند تکاملی مربوط به رايانه هاست. چنانچه بخواهيم از نسل های آغازين صحبت کنيم چرتکه ساخت چينی ها اولين قدم در راه پر فراز و نشيب اختراع رايانه است. پس از اختراع آن بتدريج و با استفاده از وسايل شمارشی مشابه بشر تنها به رفع نياز های شمارشی خود می پرداخت. اين روند تا اختراع وسايل جانبی ديگری نظير چرخ بافندگی خودکار ژاکار (1808) ادامه يافت. اگر بخواهيم تنها رايانه های الکترونيکی را مد نظر قرار بدهيم 5 نسل گوناگون از ابتدای پيدايش اينگونه سيستم ها تا کنون وجود داشته اند که هر کدام را به اختصار معرفی می کنيم:

 نسل اول: که با اختراع ASCC توسط پروفسور هوارد آيکن در سال 1937 شروع شد. اين روند با با ساخت Eniac, Edvac, Edsac و بالاخره Univac ادامه يافت. آخرين کامپيوتر نسل اولی همين Univac بود که در سال 1954 توسط کمپانی IBM ارائه شد. از ويژگی کامپيوتر های نسل اولی می توان به استفاده از لامپ های خلاء و محدوديت انجام تنها يک سلسله عمليات در يکی از واحد های ورودی، خروجی اشاره کرد.

 نسل دوم: اين نسل از رايانه ها که عمری بين سال های 1959 تا 1963 داشتند، در ساختمان داخلی خود از نيروی حلقه های مغناطيسی بعنوان حافظه و ترانزيستور بعنوان پردازشگر بهره می بردند. EVC 1~4 نقطه اوج تکنولوژی اين گونه سيستم ها بود. لازم بذکر است که اختراع ترانزيستور در سال 1950 به اين روند شتابی افزون بخشيد.

نسل سوم: با شروع عمر اين نسل رايانه ها از سال 1964 و پس از استفاده از مدار های مجتمع (IC) ، اين وسايل با سرعت و سهولت بيشتری جای خود را بين عموم مردم باز کزدند. اين نسل که تا سال 1978 بر قرار بود توانست رايانه ها را از رويای سرمايه داران به ابزار دست عموم تبديل کند. بسياری از کمپانی های معتبر رايانه ای نيز در همين زمان پا به عرصه وجود گذاشتند (شرکت هايی نظير: AMD, Intel, Microsoft و ...).

نسل چهارم: در پی تلاش برای کم حجم کردن رايانه ها، دانشمندان توانستند تعداد بسيار زيادی از مدارات پردازشی همچون ترانزيستور ها و IC ها را در يک مدار جمع کنند که در اصطلاح به آن Chip گفته می شود. اين Chip ها که در درون خود بين 10/000 تا 100/000 جزء داشتند انقلابی در دنيای رايانه ها به شمار می آمدند، زيرا توانسته بودند حجم اينگونه سيستم ها را نصف و قيمت شان را يک دهم کنند.