امتیاز : -8

فهرست مطالب

مقدمه : 1

۱) برقرار كنندگان ارتباط 1

۲) محتوای ارتباط 2

● رابطه دختر و پسر از منظر اسلام‏ 2

▪ اصول ارتباطهای انسانی‏ 2

تعهد تضمینی 3

تعریف و تعیین حدود ارتباط 3

۳) عدم مخالفت با شریعت 4

● شرائط ارتباط دوستی با جنس مخالف‏ 4

▪ انحصاری بودن ارتباط 4

تعیین محدوده ارتباط 5

الگوی ارتباط دوستی با دختر و پسر 5

▪ تعیین هدف دوستی 6

▪ انتخاب دوست‏ 6

▪ طرح هدف و برنامه دوستی‏ 6

● پیمان و عقد دوستی بستن‏ 7

● در حاشیه: 9

آزادى دختر و پسر 10

حريم 12

روابط آزاد 13

معيارهاى اخلاقى براى معاشرت 14

الف) در نگاه 14

ب) در پوشش 15

ج) در انديشه و قلب 16

د) در گفتار 17

ه) در رفتار 17

چرا دخترها بيشتر بايد خود را بپوشانند؟ 18

آيا پوشش دختران، مانع رشد آنها نيست؟ 20

عفاف، مصونيت است 20

 

 

مقدمه : 

دوستی با جنس مخالف یكی از انواع مختلف ارتباط میان فردی است كه مؤلفه‏های آن بر اساس تعریف فوق، به شرح ذیل می‏باشد. 

 

۱) برقرار كنندگان ارتباط 

بر اساس قواعد كلی ارتباط میان فردی، دوستی با جنس مخالف، دارای دو ویژگی اساسی است كه وجود آن دو برای برقرار كنندگان ارتباط لازم و ضروری است. به گونه‏ای كه اگر این دو شرط رعایت نشود، آن ارتباط را دوستی با جنس مخالف نمی‏نامند. 

الف) اختلاف طرفین ارتباط در جنسیت؛ دوستی با جنس مخالف، بر خلاف دیگر ارتباطها از قبیل ارتباط آموزشی یا اقتصادی، بر پایه اختلاف جنسیت دو طرف بنا می‏شود. بنابراین ارتباط، یك سویه و یك طرفه نیست بلكه هر دو طرف چه دختر و چه پسر، در این ارتباط نقش فعال دارند. لذا برقرار كنندگان ارتباط، حداقل یك دختر و یك پسر هستند. 

ب) برخورداری از كاركردهای مبتنی بر جنسیت و توان‏مندی جنسی؛ از این رو، هرگز ارتباط دوستی دو بچه خردسال، هرچند یكی پسر و دیگری دختر باشد یا پیرمردها و پیرزن‏ها را ارتباط با جنس مخالف نمی‏گویند. 

 

 

 

۲) محتوای ارتباط 

هدف این نوع ارتباط، غیر از اهداف یك ارتباط فرهنگی، آموزشی و اقتصادی است. هرگز به شریك تجاری یا كاسب محله كه صرفاً با وی ارتباط تجاری برقرار است یا در مبادلات آموزشی و فرهنگی، به‏طرف مقابل خود، عنوان دوست را نمی‏دهند بلكه آنها را استاد، معلم، همكار و... می‏نامند. آن‏گونه كه از اسم این نوع ارتباط، یعنی دوست پسر یا دختر داشتن پیداست، پیام و محتوای آن است كه همانا دوستی، محبت، صمیمیت، عشق، رفاقت، یكدلی، عاطفه و... است. 

البته چون دوستی و محبت، در روابط انسانی، دارای انواع و سطوح مختلف است، محبت مبادله شده در ارتباط با جنس مخالف، از نوع محبت مادرانه یا در سطح محبت دو همكار و شریك اقتصادی نیست و همچنین از نوع محبت همسری هم نیست بلكه محبت آنها هم رنگ با محبت جنسیتی و در سطح جنسی است. بر همین اساس، رسانه و كانال در این ارتباط نیز، با دیگر ارتباطها تفاوت پیدا می‏كند. محبت مادرانه، از طریق نوازش، خرید اسباب بازی و...، به طرف مقابل (بچه) منتقل می‏شود ولی در این ارتباط، محبت از كانال دیگری كه با رفتارهای جنسی و جنسیتی بی‏ارتباط نیست، مبادله می‏گردد. لازم به یادآوری است كه مقصود از رفتار جنسی مفهوم خاص نیست بلكه مفهومی فراتر از آن مورد نظر است و شامل هر نوع تمایل به جنس مخالف می‏شود. یعنی رفتاری كه تأثیر آن در ارتباط با همجنس یكی نیست و تأثیری متفاوت با همجنس دارد، مثلاً برای انسان نیازمند ارتباط با جنس مخالف، حتی صحبت كردن با جنس مخالف دارای تأثیری است كه این امر در ارتباط كلامی با جنس موافق به دست نمی‏آید. بی‏تردید، همین تأثیر متفاوت، ناشی از جنسیت است. از این رو، به آن رفتار جنسی یا جنسیتی می‏گویند.

 

● رابطه دختر و پسر از منظر اسلام‏ 

▪ اصول ارتباطهای انسانی‏ 

از منظر اسلام، تمام ارتباطهای انسانی به تمام اقسام آن، باید از اصول و قواعدی پیروی كنند تا مهر صحت شرعی و امضای شریعت به پای آنها زده شود وگرنه آن ارتباط مردود شمرده شده و هرگز مورد پذیرش شریعت نیست و برای هیچ یك از طرفین الزام آور نیست و تعهدی را به نفع یا ضرر آنها به دنبال ندارد. 

تعهد تضمینی

از جمله قواعدی لازم الاجرا در تمام روابط انسانی، تعهد آوری و تضمینی بودن آن است. یعنی دو طرف ارتباط، باید نسبت به اصل ارتباط و لوازم آن پایبند و متعهد باشند. 

شارع مقدس، بعد از قبول ضرورت این اصل در روابط بین انسان‏ها، برای تحقق عملی آن چاره‏ای دقیق اندیشیده است. از این رو، در تمام ارتباطات اساسی و سرنوشت ساز، «عقد ارتباط» یا «پیمان ارتباط بستن» را یك عنصر ضروری می‏داند و تمام انواع روابط انسانی را با «عقد» و «پیمان» مستحكم، برای طرفین لازم الاجرا می‏داند. اگرچه لازم نیست، این عقد و پیمان به شكلی خاص و به الفاظی معین بیان شود بلكه تنها وجود این پیمان و عقد ضروری است تا طرفین را نسبت به مسئولیت خود، در برابر دیگری متعهد سازد. 

نكته دیگری كه در اینجا باید به آن توجه شود. تعیین نوع عقد از بین انواع كلی عقد است. از آنجا كه كاركرد و هدف مورد نظر در این نوع ارتباط، همانند ارتباط خانوادگی است و در سطوح ابتدائی یك ارتباط خانوادگی می‏گنجد، لذا از شرائط عقد و پیمان خانوادگی (ازدواج)، با رعایت شرائط مربوط پیروی می‏كند. ارتباط خانوادگی، یك نوع ارتباط انسانی است كه در نوع خود به شكل عقد ازدواج دائم و عقد ازدواج موقت محقق می‏شود. البته كاركرد و سطح ارتباط در این نوع عقود خانوادگی، یكسان نیست. برخی از آنها با توافق طرفین معین می‏شود و برخی بنابر مقتضیات خود عقد تعیین می‏گردد. به عنوان نمونه، در عقد ازدواج موقت، نوع كاركرد و ارتباط معین است. ولی سطح ارتباط، محدود و میزان آن با توافق طرفین معین می‏شود. بنابراین، در ارتباط دوستی با جنس مخالف هم كه یكی از اقسام عقد موقت است؛ نوع ارتباط معلوم است ولی سطح روابط، كیفیت، محدوده و میزان آن به توافق طرفین، در ضمن عقد معین شده و طرفین به رعایت آن ملزم می‏شوند. 

 

تعریف و تعیین حدود ارتباط 

دومین قاعده در ارتباطهای بین فردی، تعیین و تعریف حدود ارتباطها است. از آنجا كه طرفین ارتباط، در ضمن پیمان و عقد در برابر یكدیگر متعهد می‏شوند، باید محدوده این تعهد و التزام معین شود. در ارتباط دوستی با جنس مخالف برای طرفین معین است كه هدف از این نوع ارتباط مبادله محبت، صمیمیت، مهر و عشق است اما حدود این نوع مبادلات را باید مشخص كرد تا طرفین در محدوده خاص و تعریف شده، از همدیگر انتظار داشته باشند. مثلاً باید مشخص كرد كه آیا ارتباط در سطح گفت‏وگو است یا تماس بدنی هم، داخل محدوده است. مرز گفتگوها و ناحیه‏های تماس بدنی تا كجاست. فارغ از این اصل و قاعده، نه تنها این ارتباط درست نیست بلكه این ارتباط محكوم به شكست می‏باشد. چون سطوح ارتباط تعریف نشده است و چه بسا در فضای دوستی غفلت آلود، به كاركردهای جنسی در سطح ازدواج كشیده شود. 

 

  گزارش تخلف  |  افزودن به فایل های من | jikjik | تاریخ ارسال : 19 /04 /1394

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.