امتیاز : 4

 

فهرست:

 

يزد از ديدگاه جهانگردان و صاحب نظران :

 

وجه تسميه يزد:

 

ويژگيهاي فرهنگي شهر يزد:

 

 

يزد از ديدگاه جهانگردان و صاحب نظران :

1- پروفسور كازولا: « يزد از نظر بناهاي خشني و گلي در دنيا بي نظير است»

2- سفرنامه فردريچاردز : « احساسات مذهبي در شهر يزد، خيلي جدي تر از اغلب شهرهاي ايران است»

3- سفرنامه پولاك – ياكوب ادوارد پولاك: « ايرانيان با مهارت هر چه تمامتر، شيريني تهيه مي كنند و قنادهاي ايراني در رشته خود از هنرمندان طراز اول جهان به شمار مي روند. بهترين نوع شيريني در اصفهان و يزد تهيه مي شود.

4- حدائق السياحه- زين العابدين شيرواني : « يزد شهري است مشهور و درالسنه و افوا مذكور...بارندگي در آن ديار كم مي شود و مسكن اهال تجارت و ارباب دولت است و كوچه و بازارش پاكيزه است ... فواكه سردبيرش فراوان و اكثر آن ممتاز... و مردمش عموماً شيعه اماميه اند »

5- سفرنامه ماركوپولو : « يزد شهر بزرگي است كه از لحاظ تجارت و رفت و آمد نقطه مهمي به شمار مي رود يك نوع پاچه ابريشمي و طلايي در آنجا بافته مي شود كه موسوم است به ( پارچه يزدي) و به همه جاي دنيا صادر مي شود»

6- سفرنامه اورسال : « در حال حاضر قسمت اعظم زردشتيان در شهر يزد- كه آنجا را موطن اصلي خود ميدانند- سكونت دارند حرفه اغلب آنان كشاورزي يا تجارت است»

 

وجه تسميه يزد:

واژه يزد: نامي است باستاني كه ريشه در ( يشت yast) يا ( يزت yast) و ( يسن yasn) دارد، با مفاهيمي چون ستايش، نيايش، پرستش، ايزد، و ...

يكي از فصول پنجگانه اوستا هم به يكي از اين نامها يعني يشت خوانده شده است. اما اينكه كداميك از عوامل انساني، محيطي و جغرافيايي بيشتر در نامگذاري آباديها و شهرها تأثير داشته، به نظرمي رسد عامل انساني و قومي نخستين و بيشترين تأثير را بر جاي نهاده است. شواهد تاريخي نشان مي دهد، قومي كه در يك سرزمين خالي از سكنه ساكن مي شده ، نام قوم خود يارتيس خود يا نام محل سكونت پيشين را بر آن نهاده است، نژاد آريا از همين نمونه است. فلرافتي كه در انتخاب اين نامها با مفاهيم متعالي وجود دارد- بويژه در مورد اماكن- از نخستين جاذبه هاي فرهنگي است كه زندگي يك ملت به آن قوام مي يابد و چنين است يزد و آباديهاي آن استان عبدالحسين آيتي در « آتشكده يزدان» روايتي را باز گفته است كه گويا شهر باستاني يزد را ادساتيس مي ناميد اند. كثه هم نام ديگري است كه به اين ناحيه داده شده بود. نوشته اند كه در زمان اسكندر يزد را كثر مي ناميدند و آن اولين عمارت و آبادي يزد بود و به زندان ذوالقرنين شهرت داشت. اما يزد آخرين نامي است كه به ما رسيده و در دوره ساساني بوده كه به آن يزدان مي گفتند كه اين خود ريشه ديني دارد. و در پاره اي از متون قديمي يزد را دارالعباده گفته اند. احمد كاتب مورخ يزد در قرن نهم نوشته است، درسال 504 هجري ملكشاه سلجوقي حكومت يزد را به علاء الدوله كالنجار واگذار كرد و آنرا دارالعباده ناميد.

بررسي تاريخي و سياسي يزد: 1 يزد در دروه هاي پيش از اسلام: يزد از سرزمينهاي باستاني ايران است. در بررسي يزد باستاني، نه تنها به شهر يزد، بلكه به جلگه يزد يا واحد اراضي بزرگترين نظر داريم كه از شمال غرب تا حوالي اصفهان، از جنوب شرق تا استان كرمان، تا غرب تا منطقه ابركوه گسترده است. اين كه در افسانه هاي تاريخي بناي اوليه مناطقي از يزد، مثلاً ميبد را به سليمان نبي و يزد را به ضحاك و اسكندر و ابركوه را به ابراهيم پيامتبر نسبت داده اند، خود از نشانه هاي ديرينگي تاريخ و فرهنگ اين سرزمين كهن است. هر چند كه در بيان تاريخ نمي شود به اين روايتهاي افسانه وار تكيه كرد، اما مجموعه اسناد پراكنده مجود در يزد نيز به سهم خود ميراث شايان توجهي از فرهنگ و تمدن كهن و ريشه دار را در اين سرزمين معرفي مي كند، براي مثال دست افزارهاي سنگي يافته شده در دره هاي شيركوه، نگاره هاي روي تته سنگ كوه « ارنان» و قطعات سفال نقش دار يافت شده در نارين قلعه ميبر- كه اهل تحقيق آن را متعلق به دوره ايلامي مي دانند- و نيز غارهاي متعد استان و مساكن باستاني و آثار معماري و شهر سازي باستاني و يادگارهاي آيين هاي كهن ايراني كه در گوشه و كنار اين استان پراكنده است

  گزارش تخلف  |  افزودن به فایل های من | maghale33 | تاریخ ارسال : 06 /04 /1395

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.